خوشگلم!!مرسی که هنوز چشمم نزدی.هنوز هم حس میکنم خوشبختترینم.حتی اگر فکر سربازی و زمان رفتنش و گرما و این چیزها من رو به خودش مشغول کنه.حتی اگر گاهی کمبود یه نگاه مملو از عشق(حداقل در ظاهر!!)رو حس کنم،یا با تمام وجود یاد نگاههای قبلی بیفتم و دلم براشون تنگ بشه.حتی مثل قبلها،وقتی با علیرضا میرم بیرون،به این فکر نمیکنم که آخر تابستان میره.یه جوری تو حال،غرق شده ام که به فکر آینده هم هستم اما نمیذاره که از حال لذت نبرم.میشه چند روز بگذره و یکی دو تا اس ام اس ،اون هم از دوستای معمولیم نیاد به موبایلم،اما حتی اگه کتانه باز اس ام اس بده که من چه رنگیم؟و چی تورو یاد من میندازه؟و چی دوست داری با من بخوری؟،و در آخر همه هم بنویسه که این رو برای دوستات فوروارد کن،باز هم خوشحال میشم و سر فرصت جوابش رو میدم،و صد البته که برای دوستهام فوروارد نمیکنم!! چون مثل قبل دیگه این چیزها برام مهم نیست.پیش میاد تو هفته چند بار برم کوهستان و به قول فرناز برم تو حال و هوای خودم،باز هم یاد مریم میفتم،اما دیگه دلم براش تنگ نمیشه.چون یاد گرفتم زندگی ادامه داره و اگر کسی تصمیم غلطی بگیره،خودشه که باید جوابش رو پس بده.هنوز برای آینده برنامه ریزی میکنم،اما دیگه از آینده نمیترسم.اون خدایی رو که قبلا میپرستیدم،الان مثل یک کوه احساس میکنم که بهش تکیه داده ام.
آن کس که تورا شناخت،جان را چه کند؟
فرزندو عیال و خانمان را چه کند؟
دیوانه کنی،هر دو جهانش بدهی
دیوانه تو،هر دو جهان را چه کند؟
خلاصه که در عین بیخبری و نهایت روزمرگی خیلی خوشحالم و با روحیه و...
خوشگلم!! باز هم مرسی که چشمم نزدی.
رو سر بنه به بالین،تنها مرا رها کن
ترک من خراب شبگرد مبتلا کن
در خواب دوش پیری،در کوی عشق دیدم
با دست اشارتم کرد،که عزم سوی ما کن
گر اژدهاست بر بخت،عشق است چون زمرد
وز برق آن زمرد،این دفع اژها کن
بر شاه خوبرویان،واجب وفا نباشد
ای زرد روی عاشق،تو صبر کن،وفا کن