هیچ وقت اینقدر از ماه نصفه خوشم نمیومده.بعد از یه روز خسته کننده حالا بالای سرم تو یه اسمون صاف و بی ستاره اما با اصالت ایستاده و داره زیر چشمی منو نگاه میکنه.من که کاری نکردم!!
اقا شاکیم شکایت دارم.هنوز خیلی چیزارو نمیدونم.هنوز میخوام خیلی چیزارو بفهمم.میخوام بدونم چاه ارزوها چه ارتفاعی داره که من ((...در بن چاهی همی بودم نگون)).میخوام بدونم اگه جاده چشمات خیس بشه من توان رد شدن ازش رو دارم یا نه؟میخوام اصلا بدونم من کجام و تو کجایی؟میخوام بدونم چرا باید زجر بکشم و دم نیارم؟چرا داغون بشم؟مدرک من این دل رسواست که میدونم دیگه هیچ قاضی ای قبولش نداره.اما من نگهش میدارم تا یه روز گرون و باارزش بشه اونم فقط بخاطر اینکه کمیاب شده.
((...تو که نیستی تا ببینی دل اسمون چه کرده.)) این یاس مبهم و ویرونگر از کجا اومده نمیدونم ولی میدونم دلم خیل پره.از همه چیز و همه کس.هیچ تمنایی هم ندارم جز یه دل خوش و یه هم نفسی.بقیش مال شما.مگه من چه سهمی دارم و داشتم از این دنیا؟همیشه با کم و زیادش ساختم اما نه با چیزی که برام سنگین باشه.
نگاه به صورت همیشه خندونم نکنین همیشه خنده یه ظاهره برای توی داغون ادما خوب منم ادمم.فکر میکنی چرا با گوشه ای از صدای ابی داغون میشم و بهم میریزم؟اگه مرد هستم که باید بمونم و محکم بمونم اما...له مشم...میریزم...خشک میشم...
نگو چرا غرغر میکنم من همین جای دنج رو دارم برای خرد شدن و خرد کردن همه غمهام.برای بیرون ریختن همشون نشستن به امید یه شروع تازه اما...
وقتی هر ثانیه شب طپش هراس من بود
وقتی زخم خنجر دوست بهترین لباس من بود...