تنهایی

نه، من خانه ای ندارم، حرفی نمانده است. دیوار و سقف خانه من، همین هاست که مینویسم. همین طرز نوشتن، از راست به چپ...

تنهایی

نه، من خانه ای ندارم، حرفی نمانده است. دیوار و سقف خانه من، همین هاست که مینویسم. همین طرز نوشتن، از راست به چپ...

بازم زمان شوم وداع رسید.موقع ناخوشایند خداحافظی.کندن از کسی و چیزی که متعلق بهش هستی.حتی اگر قرار باشه که بهت خیلی خوش بگذره...خیلی
برام جالبه که هنوز بهش عادت نکردم با اینکه یه ماهه میرم و میام چه برسه به وقتی که بخوام برم و...
از همتون که دیشب اومدین جام جم و دیدمتون ممنونم بخصوص از تو که با چیزایی که برام اوردی کلی خجالت زدم کردی.
بهرحال فردا 4 صبح دارم میرم و مطمئنم که مثل دفعه های قبل تو هواپیما به همه چیز فکر خواهم کرد و همه چیزایی که این اواخر برام پیش اومده رو عین فیلم از جلوی چشمام خواهم گذروند.نمیدونم تو این مدت اینجارو اپدیت میکنم یا نه ولی بهرحال میدونم که سهم من از خودم فقط همین چهاردیواریه...به هر حال تا دفعه بعد که بیام یا حق.
سرزمین من خداحافظ..خداحافظ..خداحافظ
نظرات 1 + ارسال نظر
زهرا پنج‌شنبه 3 اردیبهشت‌ماه سال 1383 ساعت 09:56 ب.ظ http://faryaaaaad.persianblog.com

من ۲ ساله این سرزمینو ندیدم ................ فکر کنم خوب بفهمی چی میگم

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد