نگه دگر به سوی من چه میکنی؟
چو در بر رقیب من نشسته ای
به حیرتم که بعد از آن فریب ها
تو هم پی فریب من نشسته ای
به چشم خویش دیدم آن شب ای خدا
که جام خود به جام دیگری زدی
چو فال حافظ آن میانه باز شد
تو فال خود به نام دیگری زدی
برو...برو...به سوی او، مرا چه غم
تو آفتابی...او زمین...من آسمان
بر او بتاب زآنکه من نشسته ام
به ناز روی شانه ستارگان
بر او بتاب زآنکه گریه می کند
در این میانه قلب من به او
کمال عشق باشد این گذشت ها
دل تو مال من، تن تو مال او
تو که مرا به پرده ها کشیده ای
چگونه ره نبرده ای به راز من؟
گذشتم از تن تو زآنکه در جهان
تنی نبود مقصد نیاز من
اگر به سویت این چنین دویده ام
به عشق عاشقم نه بر وصال تو
به ظلمت شبان بی فروغ من
خیال عشق خوشتر از خیال تو
کنون که در کنار او نشسته ای
تو و شراب و دولت وصال او !
گذشته رفت و آن فسانه کهنه شد
تن تو ماند و عشق بی زوال او !
دست بده در دست یار، خنده بزن بر بهار
غم رو فراموش بکن، میگذره این روزگار
می خواستم فحش بدم، نذاشتن.می خواستم اعتراضی بنویسم، نذاشتن.می خواستم منفی بنویسم، نذاشتن.اما خوب، نمی دونم چرا همیشه این نوستالژیکه هست.همیشه از یه روز قبل از عید می رم تو خودم، گاهی بغض این گلومو می گیره که ماشالله انقدر اینور اونور هستم، باید جلوی خودمو بگیرم و با یه لیوان آب یا چایی داغ بدمش پایین.از وقتی عقلم رسیده همینجوری بودم.شاید به خاطر عوض شدنه، شاید به خاطر دوره کردن تمام اتفاقات سال گذشتست، شاید به خاطر آدماییه که دیگه باهامون نیستن، یا آدمایی که هستن ولی خوب نیستن، یا حتی آدمایی که هستن اما به هر دلیلی دیگه نیستن.
بهر حال یه سال دیگه عوض شد، الهی شکر که الان که فکر می کنم می بینم مجموعا سال خوبی بوده برام.آرامش داشتم، تا حدودی موفق بودم، غم و غصه آنچنانی نداشتم، اتفاق زیاد بدی نیوفتاد، از همه مهمتر یه سال از سربازیم گذشت! چرخید و چرخید و رسید به هنگامه سال ۱۳۸۷.یه سال مهم، شاید سال سرنوشت ساز.امیدوارم برای هممون سالی باشه پر از سلامتی باشه و خوشی و موفقیت و باهم بودن...
یا مقلب القلوب والابصار
یا مدبراللیل والنهار
یا محول الحال والاحول
حول حالنا الی احسن الحال